زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

امر اولی





امر اوّلی امر ِ تعلق گرفته به موضوع، در فرض علم و اختیار مکلَّف است.


۱ - تعریف



امر اولی، مقابل امر ثانوی و امر ظاهری بوده و به امری گفته می‌شود که به عنوانی از عناوین اولی تعلق گرفته است؛ به این بیان که امر، اولاً و بالذات و بدون در نظر گرفتن جهل یا شک مکلف نسبت به موضوع و نیز بدون در نظر گرفتن حالت اضطرار ، اکراه ، تقیه و سایر عناوین ثانوی، به خود موضوع و عنوان تعلق گرفته است. به بیان دیگر، امر به نفس موضوع، در حالت علم مکلف به موضوع و اختیار وی در انجام آن و عدم وجود مانع، تعلق گرفته است، مانند: امر به وضو گرفتن برای نماز، که اگر آب برای وضو یافت نشود و یا آب در دست رس باشد ولی برای نمازگزار ضرر داشته باشد، حکم اولی به حکم ثانوی تبدیل می‌شود و تیمم به عنوان حکم ثانوی بر مکلف، واجب می‌گردد.
[۴] ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۹۵.


۲ - پانویس


 
۱. سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۱، ص۲۹۸.    
۲. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۱۹۴.    
۳. ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۴۰.    
۴. ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۹۵.


۳ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۰، برگرفته از مقاله «امر اوّلی».    

رده‌های این صفحه : اوامر




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.